Czarny
terier rosyjski to rasa
młoda, gdyż powstała
dopiero po drugiej
wojnie światowej.
Jednak bardzo szybko i
zwycięsko wchodzi do międzynarodowej
kynologii. Jest to pies
wysoko ceniony u
zawodowych treserów
jako pojętny i
utalentowany pies służbowy
i roboczy (znakomicie
sprawdza się jako
osobisty
„ochroniarz”), jest
jednocześnie pięknym
psem wystawowym, a także
wspaniałym przyjacielem
rodziny i towarzyszem
zabaw.
Krzyżowanie
ras, które miało
miejsce w Centralnej
Szkole Psów Służbowych
ZSRR doprowadziło do
powstania grupy rasowej.
Przy krzyżowaniu
sznaucera i airedale
teriera, sznaucera i
rottweilera, sznaucera i
moskiewskiego wodołaza
rodziły się osobniki o
czarnym kolorze, z grubą
półdługą sierścią,
ale różniące się
typem i szczegółami
anatomii. W pracy z grupą
rasową do krzyżówek
wykorzystywano suki różnych
ras zjednym psem,
sznaucerem Royem. Można
śmiało powiedzieć, że
był on praojcem rasy
czarny terier rosyjski.
W celu otrzymania należytego
potomstwa stosowano
bliskie inbredy,
tworzono linie i grupy
genealogiczne. W wyniku
bliskich inbredów często
rodziły się szczenięta
wadliwe, z rozszczepami,
różne w typie
konstrukcyjnym, z
wadliwymi zgryzami.
Pojawiły się szczenięta
czarne podpalane,
czaprakowe, płowe,
czarne z białymi
plamami na piersi, podbródku
i kończynach. Wszystkie
psy nieodpowiadające
standardowi zostały wyłączone
z hodowli. W wyniku
ostrej selekcji udało
się wreszcie otrzymać
pogłowie dokładnie
przekazujące potomstwu
wymagane cechy
eksterierowe i użytkowe,
szczegółowo określone
już w tym czasie we
wzorcu rasy.
Pierwszy
oficjalny standard rasy
został zatwierdzony
przez Ministerstwo Leśnictwa
i Rolnictwa ZSRR 13 maja
1981 roku.
W
1984 roku na Międzynarodowym
Zgromadzeniu w Meksyku
rasa została uznana
przez FC1 i standard
czarnego teriera
rosyjskiego został
zatwierdzony przez Międzynarodową
Federację Kynologiczną
pod numerem 327. W 1993
roku Federacja Hodowli
Psów Służbowych Rosji
przyjęła drugi wariant
standardu, bardziej
odpowiadający współczesnemu
typowi czarnych terierów
rosyjskich.
Czarny
terier rosyjski dzisiaj
to pies nie tylko
obronny, ale również
pies towarzysz i domowy
ulubieniec. Wszelkie
domysły, pogłoski i
mroczne historie wymyślone
w celach reklamowych,
gdzie czarnego teriera
nazywano psem KGB lub
czworonożnym monstrum
stworzonym na rozkaz
Berii do łapania ludzi
brzmią niesprawiedliwie
i oskarżycielsko. W
rzeczywistości jest to
pies silny, bardzo odważny,
nieufny w stosunku do
obcych, ale jednocześnie
obdarzony iście
olimpijskim spokojem połączonym
z siłą gladiatora, której
nigdy nie wykorzysta
przeciw swojemu panu.
Absolutnie sprawdza się
w każdej, nawet
ekstremalnej sytuacji.
Do
Polski pierwsze
egzemplarze trafiły pod
koniec lat osiemdziesiątych.
Były to zakupione przez
państwa Zofię i
Andrzeja Szczepańskich
PUMA, ur. 1987 roku (o.
BIM II, m. GEKKA) i
BOJARIN AGA, ur. 1984
roku (o. WAGIR MAK, m.
DAJNA). Psy te pochodziły
bezpośrednio z hodowli
„Krasnąja Zwiezda”.
Zacytowano
fragmenty z książki Sławomiry
Wąsowskiej „Czarny
Terrier Rosyjski”
